کاروتنوئیدها رنگدانه های تیره رنگی هستند که در غذاهای با منشاء گیاهی مانند پرتقال رامسر یافت می شوند، پس از خوردن، بدن قادر است آنها را به شکل فعال ویتامین A تبدیل کند.
یکی دیگر از ویتامین های برجسته در پرتقال فولات است که اسید فولیک یا ویتامین B9 نیز نامیده می شود.
با مداخله در تولید گلبول های قرمز خون، در توسعه سیستم عصبی، مشارکت در سنتز مواد ژنتیکی و در تشکیل آنتی بادی ها مشخص می شود. علاوه بر این، برای پیشگیری از کم خونی و اسپینا بیفیدا در بارداری بسیار مهم است.
فیبر موجود در پرتقال هم محلول و هم نامحلول است. فیبر نامحلول به مدفوع حجم می دهد و به عبور سریعتر غذا از دستگاه گوارش کمک می کند.
برعکس، فیبر محلول فیبر است که آب را جذب می کند و یک ماده ژل مانند حجیم تشکیل می دهد که به هضم کمک می کند، نرم می کند و به دفع مدفوع کمک می کند.
فیبر عمدتاً در قسمت سفید بین خمیر و پوست یافت می شود، بنابراین مصرف آن به انتقال روده کمک می کند.
این ماده معدنی گیاهی برای انتقال و تولید تکانه های عصبی ضروری است، در انقباض ماهیچه ها و همچنین در تعادل آب در داخل و خارج سلول شرکت می کند.
یکی از پیامدهای از دست دادن الکترولیت ها به دلیل کم آبی می تواند گرفتگی عضلات باشد، بنابراین رژیم غذایی سرشار از سبزیجات و میوه ها، حبوبات و مغزها به دریافت پتاسیم کافی برای جلوگیری از گرفتگی عضلات کمک می کند.
به لطف ویتامین C و فلاونوئیدهای موجود در پرتقال، از سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند که در ایجاد برخی بیماری‌ها نقش دارند و در فرآیندهای پیری نقش دارند.
ویتامین C از اکسیداسیون به اصطلاح “کلسترول بد” (LDL) جلوگیری می کند و از رسوب آن بر روی دیواره رگ های خونی جلوگیری می کند و در نتیجه از تصلب شرایین جلوگیری می کند.
علاوه بر این، در افراد مستعد ترومبوز، ادم، رگ‌های واریسی و غیره: فلاونوئیدهای پرتقال دیواره‌های رگ‌های مویرگ را تقویت می‌کنند.
به شریان‌ها خاصیت ارتجاعی بیشتری می‌بخشند و به طور کلی گردش وریدی را بهبود می‌بخشند، علاوه بر این از تجمع پلاکت‌ها جلوگیری می‌کنند، اثر ضد ترومبوتیک ایجاد می‌کنند.
